Poeh, poeh wat een hitte en wat een kilometers zeg... Het was me het dagje wel! Maar wat was het ook leuk. Ik heb weer genoten en de rest van de groep die mee was volgens mij ook!
Vandaag waren we naar de dierentuin Zoom Erlebniswelt te Gelsenkirchen in Duitsland samen met alle drie de meiden en mijn maatje Wianda. Een tripje wat eigenlijk in mei al had moeten plaatsvinden maar wat door alle, nou ja zeg gerust ellende hier, tot nu toe er nog niet van was gekomen. Er was tot op het laatste moment nog erg veel getwijfel over welke dag we nou die kant uit moesten gaan maar uiteindelijk is het vandaag geworden. Nou en dat hebben we geweten ook hoor! Oké geen regen dus dat was fijn. Maar maarliefst een temperatuur van rond de 30 graden, in een park met niet waanzinnig veel schaduw... Het leek wel vorig jaar ‘all over again’ want ja ook toen hadden we ietwat tropische temperaturen tijdens ons bezoekje aan deze dierentuin. Maar goed het mocht de pret niet drukken natuurlijk, laten we het maar positief bekijken ik ben lekker bruin geworden weer...
Maar goed, het bezoekje zelf... Rond 8.30u vertrokken we vanaf huis en na nog een tussenstop voor wat te eten en ietwat vertraging nabij Gelsenkirchen kwamen we zo rond 11u aan in het dierenpark. Een mooie tijd dus voor een flinke wandeldag! We hadden dit keer flink wat water bij ons na het debacle van vorig jaar (toen we er achter kwamen dat ze geen water verkochten in het park zelf) dus we waren klaar voor de dag.
We begonnen in het Azië deel, het kleinste deel van het park maar daarom zeker niet minder mooi. De drukte viel gelukkig wel mee. Het was wel druk, oké mij iets te druk ik zie het liever wat rustiger, maar het was goed te doen. In het Azië deel waren helaas niet waanzinnig veel dieren te zien, een hoop lagen voor apegapen met deze hitte dus kozen voor een lekker slaapje in de schaduw in plaats van leuk het publiek opzoeken. Ach ja dat kun je ze niet kwalijk nemen natuurlijk! Toch blijft het indrukwekkend hoor de vleermuizen zo boven je hoofd te zien vliegen... En de aapjes, och wat waren die leuk! Eevee schrok een beetje van ze maar Abby vond zowaar een speelkameraadje in een van de jongere aapjes uit de groep. Uitdagen dat die deed en maar kijken of Abby achter ‘m aankwam, wat had die graag dichtbij haar willen komen zeg. Prachtig om te zien, maar helaas voor hem we moesten verder en Abby mocht niet het verblijf in.

Hierna volgde Afrika, veruit het grootste deel van het park en hiermee ook meteen het meest slopende. Kilometers lopen zonder ook maar enige schaduw heuvel op en af... Maar wat is het daar ook mooi zeg. De savanne, het bosgebied wat daarvoor en na komt, je kijkt echt je ogen uit. Halverwege zijn we even gestopt voor wat eten en drinken en toen weer verder. Inmiddels begonnen de meiden al aardig gesloopt te raken maar ze hielden het goed vol. Zelfs kleine Ashley, die het meestal niet zo op drukte heeft, liep het grootste deel van de tijd heerlijk mee kwispelend haar ogen uit te kijken. Wat ben ik trots op hoe die kleine meid maar groeit en groeit in haar gedrag! En wat trokken we weer een bekijks met de meiden hoor... Opmerkingen over Abby, haar blauwe ogen en bijzondere vachtkleur. Kinderen die alsmaar ‘chihuahua!’ riepen en natuurlijk de namen van de meiden die op hun tuigjes staan. Ik heb heel wat dingen gehoord, niet alles kon ik verstaan maar dat men ze een bijzondere verschijning vond was een ding dat zeker was. Ze hebben ook de nodige aandacht gekregen hoor! Ook vond kleine Eevee het erg leuk om telkens weer nieuwe vriendjes te maken, en aangezien Zoom Erlebniswelt een erg hondvriendelijke dierentuin is had ze hier genoeg kansen toe. Tientallen honden zijn we tegengekomen en de een vond ze nog leuker dan de ander. Sommige speelde lekker mee, andere snuffelde wat en liepen daarna weer verder. Maar och wat had Eevee een lol, wat genoot ze van alles wat ze zag en alle nieuwe vriendjes die ze ontmoette.
Na het Afrika deel waren we wel helemaal gesloopt. We liepen inmiddels alweer ruim 2 uur in bijna 30 graden en dat ga je dan wel voelen hoor. Zeker als je al niet helemaal 100% bent wat het geval bij ons allemaal was helaas (ik natuurlijk met mijn gezondheidsproblemen, mijn moeder die van de week al last had van haar rug en mijn maatje die door een enkelblessure vorig jaar sindsdien telkens last heeft van haar enkels)... Maar het park was te mooi om nu al naar huis te gaan dus Alaska moest er als laatste ook nog aan geloven! Dit deel was gelukkig iets kleiner dan Afrika maar alsnog wel een pittig stuk lopen zeker omdat dit veel heuvelopwaarts wandelen betrof. We hebben onszelf soms letterlijk het park door moeten trekken door de honden want we konden niet meer, we waren echt helemaal kapot. Maar ondanks dat hebben we ook van het laatste deel en al z’n mooie dieren weer genoten!

Het enige minpuntje was het ‘Alaska Ice Adventure’, en dan is minpuntje nog zacht uitgedrukt... Nee ik wil niet overdrijven maar mijn ervaring in die ‘attractie’ is misschien wel een van de ergste dingen die ik ooit heb meegemaakt! Wat was dat ding VERSCHRIKKELIJK!!! Vorig jaar al twijfelde ik of ik er in zou gaan of niet, want de omschrijving trok mij erg... Toen heb ik besloten het niet te doen maar dit keer zijn mijn maatje en ik toch een poging gaan wagen, mijn moeder wachtte buiten met de meiden. En ik had beter moeten weten, want de waarschuwingen bij de ingang logen er niet om. Mensen met nekproblemen, hartproblemen, in slechte gezondheid en/of zwanger mochten de attractie niet in (oftewel officieel mocht ik er eigenlijk ook niet in). En ook vlak voordat we naar binnen gingen kon ik met het gebrekkige Duits wat ik ken verstaan dat gewaarschuwd werd je goed met beide handen vast te houden, je zakken leeg te maken en je tas goed af te sluiten. Oh dat klonk al niet goed... Maar ik was al zo ver, wou het nu ook afmaken! Bovendien hoe erg kon het zijn? Een attractie in een dierentuin, zou vast wel zoiets zijn als de Pandadroom in de Efteling (meets Armageddon uit Disneyland misschien)... Maar nee, dit, hier had ik me niet op kunnen voorbereiden! Een soort van simulatie achtbaan door Alaska en een ruige zee inclusief het vallen van een metershoge klif, het in botsing komen met een schip en het kapseizen van de boot. En wie denkt dat valt wel mee in een simulator. Nou niet dus! Ik heb de Tower of Terror in Disneyland Parijs doorstaan en ik kan jullie vertellen die vond ik minder heftig dan dit ding! Dit ding was zo onvoorspelbaar, zo keihard en zo angstaanjagend. Bovendien bewoog de grond onder je ook dus je had nergens goede grip omdat je moest staan, niet kon zitten. Ik heb het grootste deel van de film niet gezien, heb voornamelijk met mijn ogen dicht me krampachtig vastgehouden aan de leuning en af en toe tussendoor wat ontspanningsoefeningen gedaan om er voor te zorgen dat ik geen paniekaanval zou krijgen. Ik klink nu misschien heel overdreven maar nee hoor echt zo heftig vond ik het serieus. Poeh zeg wat was ik blij toen ik het exit bordje zag en de deur open ging!
Maar goed we moesten verder dus trillend en wel zijn we verder gegaan met ons ‘Alaska avontuur’. Nog een klein stukje Alaska hadden we voor de boeg en daarna was het alweer richting de uitgang. Nou en dat mocht ook wel want inmiddels hadden we er al 4 uur wandelen op zitten en waren we helemaal gaar! De meiden konden niet meer, je zag ze gewoon met de minuut moeier worden en Ashley wou ook steeds vaker in de tas, de hitte werd ons gewoon allemaal teveel (we hadden inmiddels al meer dan 2 liter water erdoor gejaagd in al die uren) en bovenal wilde onze spieren niet meer. En helemaal die van mij niet meer na die ‘leuke’ attractie, ik voelde spieren waarvan ik het bestaan niet eens wist!

Op die auto in die gelukkig redelijk in de schaduw stond. Op weg terug naar huis zijn we nog even bij zo een heerlijke grote mega-supermarkt gestopt voor wat dingen die je niet in Nederland kunt krijgen. Namelijk mijn favoriete koekjes (Leibniz mini’s) en een van mijn favoriete toetjes (Pinguins van Kinder)! Was overigens nog wel leuk shoppen, mijn maatje en ik zijn even alleen naar binnen gegaan en hebben genoten van alles wat we zagen. Wat vind ik dat soort supermarkten toch leuk, lekker zo een vakantiegevoel ook al was het alleen een dagje weg! We zijn uiteindelijk alsnog een half uur binnen geweest al kwam dit ook wel door wat oponthoud bij de kassa’s hoor. Maar we zijn geslaagd dus met een volle tas gingen we richting huis aan.
In de auto sliepen de honden als een blok in slaap en dit patroon hebben ze sinds ze thuis zijn alleen maar voortgezet. Ik kan ook echt niet meer. Fysiek ben ik gebroken door alle kilometers die ik heb gelopen in een temperatuur waar ik normaal al niet goed onder functioneer laat staan met dit soort activiteiten, maar ook mentaal ben ik kapot door alle stress en spanning van de attractie waar ik nooit in had moeten gaan. Maar het was het weer meer dan waard hoor want ik heb echt genoten en voor een dag voelde ik me echt op vakantie! Ik ga de komende dagen gewoon flink veel op bed liggen uitrusten hopen dat het iets helpt tegen alle pijnen en vermoeidheid. Hetzelfde geldt voor de meiden want die kunnen ook wel wat rust gebruiken na vandaag. Kortom weg aan even wat rustige rustdagen tegemoet wat ook wel eens mag hoor! Maar wel met in ons achterhoofd de gezellige, leuke en vooral ook prachtige dag die we hebben gehad in Zoom Erlebniswelt! Zeker voor herhaling vatbaar! Alleen dan liever wel met iets lagere temperaturen de volgende keer... (goh zei ik dat niet al eens eerder? hihi)

Kijk voor meer foto's in de albums van Ashley, Abby, Eevee en het gezamenlijke album...